Leegte

Waar Ben Jij als jij er niet meer bent? Wat is de grens tussen Zijn en niet-Zijn? Wat is vervulling en wat is Waarheid? Wat is Vol-Ledig-heid?

In Weten vallen vragen en antwoorden in Eén samen. Tot die tijd is er een denken in hokjes; er zijn vragen en er zijn antwoorden. Toch wordt er vaak in dualiteit antwoord gegeven op vragen die (nog) niet gesteld zijn. Geidentificeerd met een persoonlijkheid wordt er vanuit een emotie of een gedachte gecommuniceerd, beredeneerd, geanalyseerd en beargumenteerd. Beide komen voort uit “mind” die het totaal is van conditionering en vooringenomen standpunten waar de wereld/dualiteit vol van is. Alle conditioneringen en aannames zijn collectief en het is aan degene die zich ermee identificeert, óf en in hoeverre deze worden aangegrepen om ermee te schermen om er het “eigen” gelijk mee te behalen.

In Waarheid is er geen gelijk hebben/willen hebben/moeten hebben. Er is gewoonweg geen sprake van “gelijk”. Dat hoeft ook niet als Alles voor Jou zich als Hetzelfde voordoet. Je ervaart dan een glimp van Eenheid. Als je woorden wil vinden om uit te drukken wat ervaren wordt, zijn deze niet te vinden. Je merkt dan ook dat je niet eens “zin” hebt om er moeite voor te doen, want de ervaring reikt “verder” dan het “willen vinden”.

Zo een rust is er.

Zo een wijd toeven en tegelijkertijd zo In het Zelf verwijlen, dat er niets gezocht, niets verlangd, niets gevraagd, niets gevonden, niets dient te moeten gebeuren. Waar jij tot nu toe naarstig naar op zoek was om je beter te voelen en van alles uit de kast haalde aan “trucjes” om jezelf-dacht je- mee te voeden.. ook die “drive” mist. En dat kan een unieke ervaring zijn.

Je kunt dan spreken van een Leegte met een hoofdletter geschreven, omdat het een glimp van ervaren is dat inderdaad Alles Hetzelfde IS als Wie Jij van Oorsprong Bent! Je Ziet geen verschil meer tussen de tafel en de kat, de wasbak en het kleed, tussen het lichaam en de vlinderstruik in de tuin. Het lichaam lijkt van dezelfde trilling te zijn als Alles Wat Je Ziet. Er zijn gedachten, maar ze haken niet aan. Ze verschijnen en verdwijnen weer. Geen hoekjes of haakjes of angeltjes om te blijven hangen.

Zelfs woorden om te omschrijven, zijn “teveel” óm het te omschrijven. Eigenlijk “past” geen enkel woord bij dit ervaren van wat IS. Elk woord, omschreven, geschreven of uitgesproken, is slechts een poging om de realiteit- Dat Wat IS- te “snappen”. En het verstoort Stilte.
Er is Realiteit- Wat IS- en er zijn omschrijvingen.

Waar bevind jij je NU?

Is er een plek in de natuur waar jij een poos(je) kunt zijn in stilte? Waar jij naar de bladeren in zonovergoten hemel kijken kunt? Naar bewegende schaduwen van deze bladeren op de stam en op het gras? En terwijl jij kijkt, let er dan eens op, hoe jij toch niet helemaal ontspannen zit.
Zo geleerd en als waarheid aangenomen dat het er te allen tijde over gaat om je anders voor te doen dan er IS, heb jij de neiging niet helemáál op je zitbeentjes te zitten, maar iets in te houden, waardoor je jezelf ietsje “ophoudt”. Je niet helemaal durft te laten drágen door je zitbeentjes.

Het is in dit “ophouden” waar Jij met een hoofdletter verborgen bent. Het “ophouden” is in alle gelederen van dualiteit aanwezig en zorgt ervoor dat spanning in stand wordt gehouden. En spanning staat gelijk aan dualiteit. In “ophouden” gaat er “een” wereld schuil van aangeleerdheid en aannames.

Op-houden gaat over:

• stoppen
• op-zitten
• pauzeren
• iets op-houden, niet je werkelijke gezicht laten zien (=je masker ophouden)
• je ophouden (=dralen, wachten)
• in-houden (je/het niet (kunnen) laten gaan)

Opzitten is iets dat in dualiteit algemeen goed is. Er wordt sterke nadruk op gelegd, veelal onbewust. Opzitten heeft te maken met beleefdheden en nette uitwisselingen hoe activiteiten moeten worden geregeld en gedaan. In het letterlijke opzitten, kun je niet ontspannen zitten. Je zit meestal met samengeknepen billen. Dáárdoor kun je niet ontspannen.

Voel NU eens het verschil tussen opzitten (je ophouden) en wérkelijk zitten.

Voel NU eens je zitbeentjes en voel eens of je je écht laat dragen door je zitbeentjes. Laat je billen eens helemaal los. Als je hélemaal “los” bent/zit, merk je dat je onderrug een klein beetje hol trekt. Dat gaat automatisch. Voel dan nóg eens of je echt totaal ontspannen je billen voelt op de stoel of bank. Je zult veelal merken dat je zo geleerd hebt óp te zitten, puntje van je stoel te zitten, je anders voor te doen dan je bent (je op-houden), dat je nauwelijks meer werkelijk ontspannen kunt zitten.

In het wérkelijk zitten, ervaar je dat ontspanning zeer naderbij is. Totaal ontspannen zitten en dat blijven doen, vergt oefening en oefening vergt aandacht en aandacht vergt lichamelijk voelen. Keer steeds opnieuw weer terug naar je zitbeentjes. Kun je ze nóg duidelijker voelen?
Hoe duidelijker je je zitbeentjes voelt, hoe meer je je rug tegen de rugleuning durft te laten rusten en… hoe meer je merkt dat de ademhaling in de buik plaatsvindt!! Deze combinatie van zitbeentjes en buikademhaling zorgt ervoor dat ontspanning optreedt en aandachtvragende gedachten véél minder op de voorgrond aanwezig zijn.

Vanuit de duidelijk voelende zitbeentjes en de buikademhaling, kijk je NU opnieuw naar de natuur om je heen. Hoeveel meer zie je NU? Je kunt pas (meer) Zien zonder identificatie als er ontspanning is het fysieke systeem. Zien is kijken zonder invullingen. Kijken is zien met interpretaties en omschrijvingen.Hoe meer ontspanning in het fysieke, hoe meer er is te Zien! Hoe meer Zien, hoe meer innerlijke leegte, hoe minder aandacht naar gedachten en emoties gaan. Zien= Zitbeentjes+Buikademhaling.

Zien=Zitbeentjes + Buikademhaling. Zien leidt tot Leegte Ervaren.

Leegte Ervaren vanuit ontspanning is Vol. Leegte ervaren vanuit spanning is eenzaamheid. Maar vanuit ontspanning is er Vol-Ledig-heid!
En in die Vol-Ledig-heid Ervaar je Jij met een hoofdletter, omdat “Zien” Zich aan je toont. In dit “Veld” vinden Wij Jou, Zien Wij Jou, Ervaren Wij Jou, Dragen Wij Jou,

In Liefde en SamenZijn,
De Wezens van het Licht, Wie Jij Bent.