Luisteren? Klik een paar keer op Play totdat er een witte streep ontstaat (=inladen). Je kunt dan luisteren. Geniet ervan!

——————————————————————————————————————————————————————————————————————-

In rust vindt ontspanning automatisch plaats. Rust = Ontspanning. Er hoeft niets, er moet niets en alles dat gewoon IS, IS er. Niets te doen dat voor enige ophef zorgen kan.  En als er al enige aanhaakpunten zijn, zijn ze te verwaarlozen. Niets dat met hoofdletters in neonlicht opvalt waardoor jij je laat afleiden.

Rust en een lichaam dat tot rust is gekomen, zijn als het ware een soort Stiltepunt in het dynamisch duaal veld waarin steeds van alles moet. Geloven in moeten is een verslaving in de lineaire tijd en ruimte. Als jijzelf al niets moet, moeten “anderen” van jou van alles.

Rust zorgt voor láten.

In láten, wat Wij graag met nadruk beklemtonen,  IS Rust de basis. En Rust=Ontspanning.  Jezelf láten is Hetzelfde als Zien. WerkelijkheidsZien. Ja, dat is het juiste woord (als dat al bestaat) en de juiste omschrijving wat er gebeurt als “láten” Aanwezig is.  Als namelijk “moeten” weg valt en Stilte ervaarbaar is in het innerlijk lichaam, kan veel helderder worden GeZien wat NU IS. Tot die tijd zijn er vooral vanuit “moeten” omschrijvingen en worden woorden gebezigd,  die trachten tot helderheid te komen via analyseren en rationaliseren.

Een valkuil wat Wij Zien als Jouw Wezenlijkheid,  is om te bedenken dat je je wilt onthechten van situaties en mensen en gebeurtenissen en je dus aldus zo gedraagt. Weet dan dat je je hebt laten inpakken door “mind”. Willen is wilskracht en is mind. Je vindt van jezelf dat dat “moet”. Dat dat “past” op het pad van dualiteit naar Eenheid.  Echter, als er geen WerkelijkheidsZien IS en geen automatische verbinding wordt ervaren vanuit het hart, blijft “moeten” actief.

“Moeten” heeft aldus talloze sluiproutes totdat het door Getuige/Gewaarzijn “om zeep wordt geholpen”.

Met dat laatste bedoelen Wij dat op het moment dat Jij als Getuige Ziet hoe gedachte “moeten” zich in velerlei bochten wringt om maar vooral zijn stempel te drukken op de lineaire ruimte, dat “moeten” direct “wegvalt”. Moeten kan niet blijven bestaan als gedachte, als ervaring als hij in volledigheid wordt gezien.  Dat is onmogelijk!

Maar denken dat je je moet onthechten is een grote valkuil. Kijk eens bij jezelf naar binnen en Zie vanuit het Innerlijk Oog verbonden met Hart of “jij- als- gedachte- van- moeten”, dit bij jezelf ervaart.  Het is niet erg, het is niet verontrustend. Zie gewoon of het klopt.

En vergewis je ervan dat jij hetzelfde bent als “gedachte moeten”.  Er IS geen verschil tussen.

Als jij iets moet van jezelf, dan IS er alleen maar “moeten”. Omdat woorden “vragen” om  een identiteit, wordt er woord “jij” aan toegevoegd.
Dáárom denk jij dat jij bestaat.

Jij bestaat niet als lichaam. Juist, wie is “jij”?

Er zijn alleen maar werkwoorden in de wereld en die vragen om een persoonlijk voornaamwoord.  En dus zijn woorden als “ik” en “jij” en “jullie” en “hun” en “hen” en “wij” ontstaan. Maar “in feite” zijn er alleen maar werkwoorden. De werkwoorden omschrijven wat er plaatsvindt in de wereld, maar zijn nooit de gebeurtenis op zichzelf. Het werkwoord “omschrijven” geeft dit al aan.

Wat een geloof wordt gehecht aan werkwoorden! Er wordt druk over gediscussieerd in de wereld. Er wordt van alles aan “opgehangen” en het IS niets! Er vindt van alles plaats en er worden woorden aan gegeven. Dat is wat er werkelijk plaatsvindt.

Voel je wat Wij bedoelen?

Nogmaals: er vindt van alles plaats en er worden woorden aan gegeven.  Die woorden zorgen voor stress, voor strijd, voor conflicten, voor vertelsituaties. De omschrijvingen zorgen voor “losse eilandjes” van gebeurtenissen en ook voor vergelijkingen tussen de ene en de andere gebeurtenis en ook worden gebeurtenissen aan elkaar gekoppeld zodat het lijkt alsof ze allemaal met elkaar te maken hebben. Maar wat weet “jij” ervan?

Bovendien zijn werkwoorden en omschrijvingen altijd in de zogenaamde verleden tijd, terwijl jou is aangeleerd dat ze de gebeurtenis van NU omschrijven. Het woord volgt de gebeurtenis. Niet andersom!

Juist, het woord of de omschrijving volgt wat plaatsvindt. Niet andersom!

Wij begrijpen dat het bijna niet mogelijk is te communiceren met slechts werkwoorden of helemaal niet te communiceren. Echter, kijk eens voor jezelf hoe nodig het is om te communiceren. IS wat je wilt zeggen echt nódig of is het een opvulling van stilte die jij ervaart? Moet  ervaring van ongemak een woord of woorden krijgen om er maar “vanaf “ te zijn? Hoe regelmatig gebruik jij woorden om maar te praten zonder dat het werkelijk toevoegt aan IS-me?

Verzoek aan jou voor deze week(40):

  • Laat jezelf eens duidelijk worden deze week, dat, wanneer jij een werkwoord gebruikt in combinatie met woord “jij” of “ik” dat je van binnen voelt dat zij eigenlijk hetzelfde zijn.
  • Als je meer en meer de nadruk legt op de werkwoorden die je hoort en minder op de persoonlijke voornaamwoorden, zal jou opvallen dat er rust en ontspanning komt in het innerlijk lichaam, in je gedachten.
  • Namelijk: hoe minder aandacht wordt besteed aan de “jij” en “ik” woorden, hoe minder je je van slag laat brengen door wat er plaatsvindt waar mensen bij betrokken zijn.
  • Let in situaties waar mensen bij betrokken zijn, vooral op wat er feitelijk objectief gebeurt, zonder dat je kijkt wat een specifiek “iemand” doet. Op dát moment namelijk vindt er direct identificatie plaats, want met het zien van een “persoon” ervaar jij jezelf ook als “persoon” en ontstaat er direct  “verdwalen” (=jij bent verdwaald-verdwalen en “jij” zijn hetzelfde).

Een paar aanreikingen om het “jou” gemakkelijker te maken:

  • Als er tegen jou gepraat wordt over een “iemand” : let vooral op de werkwoorden. Daarmee valt de “persoon” weg. En dus “jij” ook.
  • Als jij een “persoon” ziet, let dan op wat hij/zij doet. In plaats van dat jij meegaat met de gedachte “zij veegt” – zeg alleen maar in jezelf “vegen”.
  • Wat jij ook maar ziet gebeuren, noem alleen het werkwoord. Bijvoorbeeld: je ziet een auto rijden en je zegt alleen maar (hardop of in jezelf) “rijden”. Doe dat met alles wat je deze week ziet.

Waarom? Wat is het idee erachter?

Als de persoon in jouw beleving “wegvalt” val “jij” weg en ontstaat automatisch rust en vrede en ontspanning. Ga het ervaren in plaats van dat jij het NU gewoon van Ons aanneemt.

  • Voel je wat Wij bedoelen?

Laat Weten hoe onze aanreikingen voor jou werken en welke ervaringen jij beleeft. Dank voor dit moment.

Dank dank dank dank dank.

In Liefde  groeten Wij Jou NU,

Stem van Wezenlijkheid,  Die Jij Bent.

  • Wil je bevrijd worden van steeds terugkerende onzekerheid, piekeren, angsten etc waardoor je er maar niet verder komt? 

Vraag dan het Transformatie-Gesprek aan als je je in het profiel herkent van het Eindelijk Vrij Online Programma, een totaaltransformatieprogramma dat blijvend en diepgaande verandering teweegbrengt. Leer mij kennen in het persoonlijk Transformatie (telefoon)gesprek om te kijken of het NU het moment is om met je thema’s aan de slag te gaan. Lees (en luister) hier verder. Welkom!
– Wil je de Channeling van de Week iedere maandag in je inbox ontvangen? Dat kan! Meld je hier aan. Welkom!
– Mij eerst beter leren kennen? Kijk hier naar mijn youtube-video die inmiddels meer dan 730x is bekeken.
– Of wil je mijn eerste blog lezen? Leuk als je een reactie achterlaat.
– Wil je de Channeling van de Week delen? Graag! Dan alleen met bronvermelding www.ranjana.nl en als geheel. Dank je voor je betrokkenheid!
– Foto is gratis foto van Pixabay.com

 

2 reacties

  1. Volgens mij gaan het verleden en de toekomst telkens náádloos in elkaar over. Tussen verleden en toekomst zit geen millimeter ruimte voor een apart ogenblik dat ‘nu’ heet. Alles wat in dat denkbeeldige moment van ‘nu’ lijkt plaats te vinden is fantasie. De discussie of jij wel of niet bestaat is compleet verzonnen. Door jou. Het enige wat er echt gebeurt zijn jouw gedachten, en jij maakt ze aan. De kaboutertjes denken niet voor jou – dat doe je zelf. Gelukkig maar. 🙂

    • Dank je voor je reactie. Echter, wat IS “verleden” en wat IS “toekomst”? En wat is (het) NU? We hebben NU eenmaal woorden nodig om ons uit te drukken en woord “NU” geeft duidelijk aan dat het de feitelijk objectieve werkelijkheid is. Tenminste, zo zou je het kunnen zien. Dat heeft mijn inziens niets met “verleden” of “toekomst” te maken. Hoe zeker ben jij dat jij je gedachten aanmaakt? Hoe zeker ben je dat jij voor jou denkt? Voor mij is het zo dat hoe meer je zegt dat je iets zeker weet, hoe meer je er vanuit gaat dat jij de hele aardbol kunt zien en aldus ziet wat waar is. De vraag is of dat mogelijk is. Ik hou het op “Ik weet het niet”. Warme groet, Ranjana

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn aangegeven met *

Plaats reactie