Mijn moeder belde. Ze vertelde dat ze iemand op straat tegen een buurman hoorde schreeuwen: “Ze hebben hem gevonden”. De schreeuwerd doelde op de student die afgelopen maandag in de gracht in Groningen werd gevonden nadat hij dagen vermist was na een avondje stappen. Op de brug waaronder hij gevonden werd, ligt een zee van bloemen, branden er-zodra het donker wordt- tientallen waxinelichtjes en liggen er briefjes en kaarten en gedichten rondom de foto van de overleden jongen. Hij werd maar 18 jaar.
Waar gaat dit blog over?
In dit blog verhelder ik wat er wérkelijk wordt aangeraakt als het gaat over de dood van iets/iemand. Ik deel hierover mijn inzichten en geef je 3 vragen als wake-up call.
Toen bekend werd waar de vermiste student gebleven was, raakte het me zó dat ik er een knoop van in mijn buik had. Mijn gedachten bleven uitgaan naar zijn ouders, zijn broer, zijn vrienden, zijn oude schoolgenoten, zijn nieuwe huisgenoten, zijn vriend die hij nog sprak, vastgelegd op bewakingscamera’s in het centrum van de stad, voordat hij in het water belandde en er kennelijk niet meer uit kon. Ik dacht aan de schuldgevoelens van degenen die hem voor het laatst hadden gezien en aan hun “was ik maar met hem meegelopen” gedachten.
Twee dingen werden mij helder:
- In een helder moment realiseerde ik me ineens wat er werkelijk geraakt werd in mij. Het is een onderwerp dat mij de laatste tijd bezighoudt: het ophouden van het leven. Angst voor alles waar ik waarde aan toe ken, loslaten. Ik Weet met een hoofdletter dat er geen personen bestaan, dat het woord “persoon” een gevolg is van het geloven in de koppeling van een omschrijving en een lichaam. Toch denk ik als persoonlijkheid , dat er echt personen bestaan. Dus de dood confronteert mij met mijn geloof dat ik denk dat de dood echt bestaat. Daar krijg ik een knoop van in mijn buik. Als ik niet zou geloven dat er personen bestaan, zou ik ook geen angst hebben voor de dood!
- Plus ik realiseer me dat ik hier maar kort ben in dit lichaam. En ik meen te zien dat maar weinig mensen dat ook beseffen. En zodra iets/iemand dood gaat, komt er een barst in het onsterfelijkheidsverhaal. Worden we geconfronteerd met waar Leven met een hoofdletter werkelijk over gaat. Ik realiseerde me dat ik zolang in mijn leven op zoek ben geweest wat mijn richting was, wat ik hier kwam doen. En ik ben heel blij en dankbaar dat het werk als trance-medium mij heeft gevonden. Dat ik in de beperkte tijd dat ik in dit lichaam ben, ik doe waarvoor ik geboren ben. Wow!
Realiseer je je dat? Dat we hier maar kort in dit lichaam zijn op aarde?
Wat is de uitnodiging?
Als je geraakt bent door de dood, is het een wake-up call van Wie Jij Werkelijk Bent. Het nodigt je uit om antwoord te geven op de vraag: Leef ik nog wel het leven wat werkelijk bij mij past?
En wat is de impasse?
Je hoofd in het zand steken op het moment dat je word uitgenodigd om eerlijk antwoord te geven op de vraag of jouw huidig leven nog wel klopt met jouw essentie, is impasse en impasse is eigenlijk “doodgaan”..
En wat kan er veel moois uit komen als mensen kiezen voor het leven dat ze werkelijk willen leiden!
Zoals een vrouw die bij mij het Eindelijk Vrij Online Programma deed, omdat ze in een impasse was mbt haar creativiteit. Ze was het kwijtgeraakt op de kunstacademie door alle eisen die aan haar gesteld werden. Ze voelde zich door nog meer gebeurtenissen niet meer “levend” en sprankelend. Trof geen gelijkgestemde vrienden. Maw: ze voelde geen Leven meer, geen blijdschap maar eenzaamheid en doelloosheid.
Tijdens het Eindelijk Vrij Online Programma kwam ze weer tot leven. Tot haar grote vreugde begon haar creativiteit weer te stromen en echt waar…binnen 3 weken had ze een expositie in een galerie in Amsterdam. De oorzaak werd helder waar haar impasse vandaan kwam, ze voelde de transformatie dagelijks, ze kreeg haar levenslust terug. Ze kreeg een nieuwe vriendenkring, er kwam een opleiding op haar pad waarvan ze zeker wist dat ze die ging doen. Kortom: ze vond het Leven weer!
Het tegenovergestelde van impasse:
Het innerlijk geluk vinden, voelen dat je gedragen wordt, voelen dat je welkom bent… is allemaal het tegenovergestelde van impasse. Impasse is blijven zitten waar je zit, terwijl je er vanuit gaat dat het spontaan een keer helemaal positief verandert alhoewel je er zelf niets aan doet. Dat gaat niet gebeuren!
3 vragen als wake-up call:
- Het leven in dit lichaam is kort. Leef jij zoals je wilt?
- Het leven in dit lichaam is kort. Hoe laat je je nog inpakken door oud zeer dat ervoor zorgt dat je blijft steken in alles?
- Het leven in dit lichaam is kort. Hoe lang wacht je nog.. en wáár wacht je op om het leven te gaan leiden wat bij jou past? Want het leven is kort!
Voel je dat je écht wil Leven met een hoofdletter en wil je je richting vinden, je blijdschap terugvinden, je kracht, de zon in je hart en ben je bereid om geld, tijd en energie in jezelf te investeren zodat je dit korte leven zo vervullend mogelijk kunt Leven? Dan ben je van harte uitgenodigd om een Transformatie-Gesprek aan te vragen waarin ik samen met jou kijk waar de angel zit en of het Eindelijk Vrij Online Programma het meest passend voor jou is op dit moment.
Lees /luister hier over het programma en meld je aan voor het Transformatie-Gesprek als je je aangesproken voelt. Van harte welkom!
Een heel fijn weekend en alle goeds voor NU!!
Ranjana
Wil je dit blog delen met je netwerk? Graag. dan alleen als geheel en met bronvermelding www.ranjana.nl Dank je wel!
Foto is gratis foto van pixabay.com
