Najagen is schijnwerkelijkheid
In de schoot van Moeder Aarde is er een zachte doch doordringende beweging gaande. De ronde lijnen waar zij zich mee verbonden voelt, drukken zich uit in steeds sterker wordende rimpelingen op het water. Alsof er een kei is gegooid en de kringen zich steeds maar verder naar buiten bewegen.
Of zij wordt uitgedrukt in een tegelijkertijd dansen van ritmes van stilte en turbulentie, die díe vormen najaagt die daar gevoelig voor zijn. Dan eens is er een aanraken van innerlijke stilte dat zich zachtjes en voorzichtig aan jou laat zien en min of meer om toestemming vraagt of er nog meer ruimte mag worden gemaakt voor deze verinnerlijking, en dan weer lijken er geluiden van dof vallen of juist scherpe lijnen zich aan jou voor te doen, die om aandacht vragen.
Beiden vragen in dit licht om gezien worden in het veld van binnen naar buiten met daarbinnen een sterke stroming van eb en vloed.
De Aarde als zodanig in jullie energetische ruimte is een vrouwelijke energie dat jullie draagt en voedt en bemint. Zij is een levend lichaam, net als jullie, maar zonder hersenspinsels en afbakende gedachten van afscheiding. Zij is het dragen en het beminnen zélf. Zonder dat jullie jezelf en haar gewaar zijn.
Dat is een aloude pijn in het duale veld. Er wordt zo weinig gezien en gevoeld en doorleefd en ervaren. Het leven dat voortdurend ís en zich laat voelen en zien en horen en ruiken, lijkt dood te zijn. Het wordt als het ware “dood” gezwegen. Zoals wij dat bezien vanuit het licht van Eenheid, waart “dood” in het driedimensionale veld rond als een trouwe metgezel die niet eens af en toe wordt uitgelaten maar voortdurend, zodat het volledig wordt en is opgenomen in alles dat vorm is, en waar labels en etiketten aan worden opgehangen.
En daaraan wordt intensief aandacht besteed, waardoor het collectief als makke lammeren achter labels aan loopt en nog meer verzamelt en met elkaar deelt, het elkaar gunt. Alsof het daadwerkelijke cadeau’s zijn. En een ieder die het ontvangt, straalt van geluk, omdat hij denkt dat hij gezien wordt en gekoesterd en gewaardeerd.
Dierbare lichtvrienden; zien jullie dan niet dat het innerlijk oog van “zien” en innerlijk uitdijen van stilte, dàtgene is dat jullie je leven lang al zoeken? Het is hier en nu voortdurend en toch jagen jullie allerhande labels en etiketten na, die, doordat er in het collectieve veld voortdurend op gewezen wordt, als het ware “waarheid” lijken te bevatten. Het is niets!
Het heeft alleen de schijn. Het wordt opgepoetst en glanzend gemaakt, waardoor jullie als eksters op zoek gaan naar al wat glimt, zodat jullie je kunnen behangen met goud en andere ronde kralen.. Dan lijkt het alsof jullie iemand zijn of jullie pronken met deze schijn…alsof je het hébt.
Waar wij in de vorige Channeling al van spraken, over het “tegendenken”, zo schakelen wij nu om naar “schijn”. Het werkwoord “schijnen” herbergt in zich; schijn, geschenen, verschijnen, verschenen, schijnsel, de schijn tegen hebben, de schijn ophouden. Het woord “schijn” waardoor het “tegendenken” sterk bevestigd wordt, heeft onzer inzien daarom ook sterk “de schijn tegen”.
Toch zien wij dat jullie zulk onherroepelijk geloof hechten aan “schijn” dat jullie mét die schijn, ook nog de “schijn kunnen ophouden”. Een dubbel niets in feite!
Terwijl de identificatie met “schijn” steeds meer ingezet wordt door het onbewuste collectieve veld, dat niet wil dat mensen “wakker” worden, draagt De Moeder, Moeder Aarde, jullie voortdurend. Zij is diegene die jullie Thuis brengen kan.
Zij is het die herkend kan worden als wezenlijk lichaam, alleen in een andere vorm dan jullie jezelf bezien. Rond, levend, bewegend, stabiel bewustzijn. Dat waar jullie naar verlangen, is altijd onder en in jullie bewustzijnsveld bij iedere stap die je zet op weg naar andere schijnwerkelijkheden.
Weet dat zij een wezen is dat gezien en gevoed dient te worden, net als jij.
De Wezens van het Licht,
Jullie Lichtfamilie
