Dood
Lieve vrienden,
Het aflaten van het lichaam is slechts het afwerpen van een last, zoals gezien vanuit dualistisch perspectief. Namelijk; het lichaam waarmee het kleine zelf is geïdentificeerd, is als zodanig een beperking, een voortdurende last om méé te torsen. Het aflaten van de schil/het lichaam is de her-innering dat je altijd hebt geleefd!
Ook IN de schil was je er, en ook zónder de schil ben je er. Jij bent niet het lichaam. Jij bent niet de schil. Je Bent.
En alles wat je ervaart in een schil waarmee je je slechts identificeert, is er ook gewoon. Jij bent dat óók! Jij bent alles wat er is. Zolang je denkt dat je slechts de schil bent en alles wat zich binnenin die schil afspeelt is DAT de beperking. In feite is volledige identificatie met de schil de meest uitzonderlijke eenzaamheid.
Daar komt de meest intens ervaren eenzaamheid vandaan. Je beperken tot een schil, tot alles wat zich in die schil afspeelt, waarbij ook “voelen” hoort. Het voelen van pijn, angst, verdriet, boosheid is een identificatie met de schil. En dáármee scheid je jezelf af van het geheel. Dát zorgt voor bittere eenzaamheid, waardoor velen van jullie lijden. Eenzaamheid wordt binnenIN de schil ervaren, maar ook door dezelfde schil als iets op zichzelf staand, ervaren. De schil en de eenzaamheid.
En het is HETZELFDE! Eenzaamheid ervaren = schil ervaren. Het is niet iets anders. In feite is alles hetzelfde. Ieder concept, iedere gedachte is hetzelfde als alle andere concepten/ gedachten. Inhoud is niet belangrijk. Externe inhoud ook niet.
Het gaat slechts om “Zien”, dat “eenzaamheid” als concept aanwezig is. Eenzaamheid kan door de schil geuit worden als verdriet, als boosheid, als angst. En ook dát is onbelangrijk. Het gaat ook niet om de ervaring van losstaande begrippen, begrepen door de schil als verschillende gevoelens.
Ook die zijn als inhoud en externe inhoud onbelangrijk. Slechts “Zien” is belangrijk. Zien dat verschillende concepten voorbij komen. Een schil kan de eigen schil van binnen voelen. De expressie van al die verschillende gevoelens en daar bewust bij stil staan= de schil in stand houden.
Wees stil in de schil! Zie alles voorbij komen. Wees als het ware de Awareness Testimonial. Dát wat ziet. Dát wat voorbij gaat aan concepten, aan ervaringen van gevoelens, de bewuste stilstand van op zichzelf staande gevoelens en daarbij behorende gedachten/beelden. Beelden zien is niet hetzelfde als “Zien”.
Beelden zien is gedachten hebben. Gedachten die door de schil zeer serieus genomen worden. Waarbij de schil en de inhoud van de schil op diverse manieren tegen elkaar aan wrijven, schuren waardoor de inhoud vergroot wordt. Meer beelden cq. gedachten komen op, waardoor de schil concepten maakt die nog meer pijn doen. En zo houdt de schil zichzelf in stand.
En zo houdt concept “eenzaamheid” zichzelf in stand. De schil houdt zichzelf in stand, door de inhoud te intensiveren door gedachten, door vervolgens beelden op te laten komen en daardoor te voelen. Voelen op zichzelf staand is goed. Een letterlijk (=lichamelijk) voelen binnenin de schil is goed. Maar de schil maakt van voelen een totaalbeeld van verwarring, waardoor het zich laat verleiden.
De schil houdt van “totaal-verwarring-makelij”. Eén is niet genoeg. Eén is nooit genoeg. Dus er is nooit één gedachte. Of één gevoel. De schil houdt van “alles op een hoop”. Dat betekent dat gedachten beelden oproepen. De beelden roepen gevoelens op en de gevoelens roepen emoties op. “Alles op één hoop”. De schil zorgt voor totale!!! Verwarring. Niet klein, maar groots!
De schil houdt van emotie van al die beelden en al die gedachten. Het houdt er ook van om er kaartjes aan te hangen, ermee uitdragende wát het is, wat het doet, hoe het beweegt van binnen en hoe dat kaartje eraan gekomen is. En ook hoe het ene kaartje verband houdt met het andere. Waarmee de schil wil aantonen dat alles wáár is wat het voelt.
De grootse en wellicht de meest grote illusie waarmee schillen zich bezighouden in dualistisch perspectief is het geloof in de combinatie van gedachten, beelden, gevoelens en emoties. Van deze “totaal-verwarring” leeft de schil. De opeenvolging van gedachten die beelden oproepen die lichamelijke gevoelens oproepen die emotie oproepen…JA, juist dát is “verloren raken”. Juist dát is terug gaan in de bittere schil van eenzaamheid van het kleine zelf!
Wij vragen jullie te léven! JeZElf te zien als Awareness Testimonial dat “ziet”. Alleen maar “Zien” is de wérkelijke getuige te zijn van wat zich binnenin de schil afspeelt en daarbuiten. Haal de kaartjes van wat de schil ziet, eraf. En zie werkelijk wat het is. Dát wil namelijk gezien worden.
En als er vanzelf druppels uit de ogen vloeien of een lach verschijnt, dan wordt dát gezien door Awareness Testimonial. Zonder kaartje! Zonder een extra vat vol gedachten waaruit beelden en emoties vloeien.
Letterlijk voelen daarentegen is altijd aanwezig. Voelen is het voelen van de binnenkant van de schil (=lichaam) Intuitie is een verder kijken, verder reiken voorbij het lichamelijk voelen. Intuitie is een buiten-de-schil voelen, een buitenzintuigelijk voelen als het ware. Emotie is slechts het kaartje dat de schil aan een letterlijke lichamelijke beleving hangt. Emotie zorgt ervoor dat de schil zich weer naar binnen vouwt waar het illusies in stand houdt, waarbij het zichzelf verbindt met gedachte en beelden en nog meer emoties.
Waar emotie is, is NIET het NU.
Emoties houden altijd verband met het verleden. Emotie is verdriet, boosheid, angst en de daaraan gekoppelde andere gedachten, beelden en naarverwarringzoekerij.
Letterlijk lichamelijk voelen en Zien zijn van het NU.
Beelden, emoties uiten en gedachten zijn van het verleden.
Mbt “dood”. “Dood” vanuit ons 5dimensionaal zien is, een uiting van het wezen van Zien. Het wezen van Zien laat schillen, die met de eigen schil geïdentificeerd zijn, “zien” dat tastbare vormen- als mensvormen uitgedrukt en als expressie getoond- in feite unieke zijnsvormen zijn die altijd aanwezig zijn, zullen zijn en altijd zijn geweest. Slechts de schil glijdt eraf. Maar Zijn blijft. Het Zijn-isme kan niet en nooit verloren gaan. Er gaat nooit iets verloren.
Er is geen verlies. Er is geen “loss”. Er is geen verloren zijn. Laat dit tot je doordringen. Dit heeft niet alleen betrekking op “dood”. Er is geen “loss”.
Er is geen verloren zijn. Slechts de schil die met zichzelf geïdentificeerd is door beelden, gedachten, emoties en kaartjes, is verloren. Omdat het gelooft in illusies. Omdat het gelooft in de gecombineerde verwarring waarmee het zichzelf in volledige beperking ziet en dus ervaart.
“Dood” in het 3dimensionaal veld wordt door de schil als een op zichzelf staand concept gezien. Als “dood” als iets anders wordt gezien dan als schil, zorgt dat voor een automatische terugtrekking binnenin de schil. En die terugtrekking is hetzelfde als de identificatie met de schil, tezamen met gedachte, beeld en emotie. (let wel; in het land van schillen komt een concept nooit alleen, maar gaat het samen met emotie, gedachte en beelden).
De oorsprong van eenzaamheid en lijden is de gedachte dat een schil is afgesplitst van het geheel.
Maar in feite is “dood” en daarmee gepaard gaande emoties een “niet-zien” van zijnsvormen. “Dood” kan schillen leren dat slechts een schil hen scheidt van samenzijn. “Dood” laat in feite zien wat er altijd is geweest. Het leert schillen Zien. Het laat schillen zien dat er geen schil is. Dat er een volledige omarming is van het wezen van Zien. Dat er een dragen is en altijd is geweest. Dat in die zin “dood” niet bestaat. “Dood” laat diegenen zien die dat willen, dat niet de schil voor het verschil gemaakt heeft, maar Liefde.
Liefde die gedeeld is, Liefde dat harten verbonden heeft, Liefde die gelachen heeft en gehuild heeft, en samen is geweest.. Dat is Zien. Zien dat Liefde er nog steeds is, los van de schil. Liefde is gedeeld. Niet de schil is gedeeld!
Dit is belangrijk! Liefde is gedeeld. Niet de schil is gedeeld. Dat zorgt ervoor dat als “dood” de schil wegneemt, Liefde nog steeds is. Liefde is voorbij de vorm, voorbij de schil. Liefde draagt uit en verbindt en laat los en waait en is vrij.
Ga NU naar binnen. Sluit je ogen. Zet je voeten op de grond. Voeten. Voel je zitbeentjes. Ga nu met de aandacht naar het derde oog. Doe de buikademhaling. In en uit door de neus. In, buik bol. Uit, buik in. In deze houding wordt alles stil. De schil wordt stil. Alle kaartjes zijn eraf gevallen. Zie. Zie alleen. Zie van binnen wat zich binnenin de schil afspeelt. Zonder kaartje. Zonder beeld, emotie. Er is geen pijn, geen eenzaamheid, geen afscheiding, geen gedachte. Voel letterlijke lichamelijke beleving.
Dit is NU. Dit is Leven. Dit is de houding van “stil-isme”. Stil-is-me”. (=stil is mij)
Wij zien wij. Wij zien jullie. Wij zijn jullie.
In dankbaarheid en licht,
De Wezens van het Licht,
Jullie Lichtfamilie.
