“Alles is Eenvoud.  Het Is-me is eenvoudig.
Eenvoud is Volledigheid. Vol en leeg tegelijkertijd.
Dat is Eenvoud.

Eenvoud wordt in dualiteit complex gemaakt. Het tegenovergestelde van eenvoud in dualistisch tijdskaderdenken is tweeheid. En in dualiteit is complexiteit het gevolg van tweeheid. Want waar tweeheid is, is het ene goed en het andere slecht. Het maken van een duidelijk onderscheid in wat toegestaan is en wat niet, zorgt voor verwarring, conflicten, strijd van binnen en voor oorlog van buiten.

Eenheid met een hoofdletter is Eenvoud met een hoofdletter.
Er is geen tweevoud in Eenheid.
En dus is er geen complexiteit in Eenheid.
Eenheid IS in feite hetzelfde als Eenvoud.

Daarentegen is dualiteit hetzelfde als doen-denken. d-d-d. Doen-denken is de identificatie met gedachten. Er wordt voortgeborduurd op een gedachte en die gedachte wordt geloofd en met het geloven ervan ontstaat er een nieuwe andere gedachte etc etc. Dit is “doen-denken”, want je gaat wat “doen” met een gedachte. En “doen-denken” wordt heel vaak doem-denken!

In Eenheid is “denken” gewoon aanwezig, zonder dat er vereenzelviging mee optreedt. Het is er. Punt.
Maar in dualiteit/tweeheid is er een voortdurend vóórtgaan op een gedachte. Een neutrale gedachte wordt daardoor zomaar ineens een heel verhaal met een groots middenstuk zonder inleiding en zonder einde. Als er al een conclusie wordt getrokken, dan volgt er opnieuw een heel groot en lang middenstuk van voortdurende gedachtenstroom waarom wél of waarom niet die conclusie wel of niet klopt of dat het zo wel of niet had moeten zijn … etc etc. Met andere woorden: er komt nooit een einde aan de gedachtenstroom. Nog eens:

Er komt nooit een einde aan de gedachtenstroom. Dus waarom zou je je ermee bezighouden???

Wat is “denken”? Denken is er gewoon. Denken is niet van jou. De onderwerpen van “denken” kent iedereen. In “denken” is er vreugde, teleurstelling, wanhoop, eenzaamheid, verwachting, verdriet, euforie, boosheid, afwijzing, angst etc. “Denken” is algemeen en niet persoonlijk.

Ophouden met denken kan niet. Want jij bent namelijk niet degene die denkt. Er IS denken. Jij wordt gedacht. Dat is de waarheid.
Zodra jij meegaat met de gedachtentrein, er een kaartje voor koopt, in de trein gaat zitten op een goede plek en erop vertrouwt dat je naar de juiste plek wordt gereden, stem je in met de reis. Op dezelfde manier ben je ook bezig met “denken”. Het verschil echter is dat de trein je meestal rijdt naar een plek waar je een kaartje voor hebt gekocht, maar dat de gedachtentrein je meestal rijdt naar een plek waar je niet wilt zijn. Waar het onrustig is, stressvol, vervelend, naar etc.
In de gedachtentrein zitten, betekent dat aan “denken” dat er gewoon is, het label “ik” is gehangen, waardoor het nu lijkt dat het waarheid is.

Eenvoud en Eenheid zijn hetzelfde als Jij. Alle dualiteit is alleen maar een verhaal!  Dualiteit is hetzelfde als een verhaal. Het verhaal is hetzelfde als een concept, een begrip, een frame, een raamwerk, een perspectief, een verzinsel, een over-het-algemeen-negatief-sprookje. Iedereen gelooft in het sprookje van moeilijkheden, conflicten en verwarring. Dat is het enige dat er is in dualiteit!  Dualiteit is een sprookje van moeilijkheden! Dualiteit is gewoon een woord. Een neutraal woord.

Dualiteit is verzonnen!

Dualiteit is een verzonnen woord! Maar de gedachtentrein heeft aan het woord “dualiteit”,  woorden gehangen, zoals: “goed” en “slecht”, “moeilijk” en “zwaar”. Daarop volgde een nieuwe gedachte die zei dat dualiteit hetzelfde is als “het leven”. En dus werd “het leven” “moeilijk”. Daarop volgde weer een gedachte dat “het leven” ook zwaar voelt! Het lichaam als onschuldig omhulsel, volgt “denken”. En dus werden- en worden- verzinsels van de gedachtentrein blokkades in het fysieke lijf. En omdat deze blokkades ervaren worden in- en door het lichaam, zegt de gedachtentrein dat het dus wáár is wat je denkt. De gedachtes en emoties vullen elkaar nu nog sneller aan en op. Denken dat eerst gewoon aanwezig was, is nu binnen luttele seconden een negatieve achtbanenspiraal naar beneden geworden, want hoe meer woordverzinsels er op “denken” dat er gewoon is worden geplakt, hoe meer stress, onrust en benauwdheid er ontstaat dat zich uit in nog meer gedachten en bijbehorende emoties.

Maar Zie!! wat waarheid is: “denken” dat er gewoon is, wordt voortdurend misbruikt!
Denken als neutraliteit wordt slecht gemáákt door de gedachtentrein!
Want heb jij NU, terwijl je dit leest, een probleem?

En wat is eigenlijk een probleem? Een probleem is een woordverzinsel van het woordverzinsel dualiteit, dat ook is voortgebracht door de gedachtentrein. Een probleem is iets dat je beleeft nadat er een gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Als je tijdens een gebeurtenis, in een situatie op een bepaalde manier hebt gehandeld of niet, is dat wat er was op dat moment. Je handelde of je handelde niet. Je zei iets of niet. Je voelde iets of niets. Je hoorde iets of niets. Je rook iets of niets. Je dacht iets of niets.Punt. Het woordverzinsel “probleem” is een verzameling gedachten óver en ná een gebeurtenis of situatie, waarin de gedachtentrein aangeeft dat je “beter” het tegenovergestelde van wat je deed, zei, voelde had moeten doen, zeggen of voelen. Deze “had je moeten doen” is het probleem.

Maar Zie!! wat waarheid is: denken, handelen, horen, voelen, ruiken dat er gewoon is, wordt door de gedachtentrein naderhand! gesaboteerd door de gedachte “hoe het had moeten zijn”. Maar er is nooit een “hoe het had moeten zijn”. Dát is nu juist hetzelfde als het woord “probleem”.

Er IS alleen maar. Er is nooit een “hoe het had moeten zijn”.

Goed. Wat te doen als je op de bestemming van stress bent uitgekomen door de gedachtentrein en je wilt weer terug naar Huis, naar Eenvoud, naar “denken” dat er gewoon is, zonder dat de gedachtentrein er misbruik van maakt?

Terug naar Eenvoud is jezelf verschillende vragen stellen:
-Is “denken” gewoon aanwezig als neutraliteit of geloof ik in de verzinsels van de gedachtentrein?
-Wie of wat denkt er?
-Waar is degene die denkt? Zit degene/het in mijn lijf of in mijn hoofd? Hoe weet ik dat? Zie ik degene/het?

Kijk oprecht en vol nieuwsgierigheid naar “denken”. Houd daarbij je voeten op de grond, waarbij je je voorstelt dat er luikjes onder je voeten zijn die open staan.
Blijf ademen in je buik. En iedere keer als je jezelf (weer) in de gedachtentrein ziet zitten (kennelijk had je nóg een kaartje 😉 blijf jezelf deze vragen stellen.
Het kan zo zijn dat je weer terug komt bij “oorspronkelijk” denken. Kijk eens of je “denken” dat er gewoon is, ook kunt danken dat het er gewoon is….
Alleen als het voor jou klopt om te danken. Zet geen trucjes in opdat jij anders automatisch weer een kaartje hebt gekocht voor de gedachtentrein…

Blijf Zien met een hoofdletter.

Wij als Universeel Hoger Zelf danken jou nu oprecht en in vreugdevolle dankbaarheid,
dat jij “weer Thuis wilt komen” in Eenvoud en in Eenheid.
Eenvoud is de Weg. Eenvoud is Wie Jij Bent!”