De Volheid van Zijn

In de Volheid van Zijn wordt het innerlijk gekwetste kind opgenomen in een bad van Licht en wordt werkelijk Gezien wat Waarheid is. Gedachten die zich laten zien als uitgestrekte woestijnvelden- zoveel en zo breed en lang- zijn in feite hetzelfde als het innerlijk gekwetste kind.

De wereld die jij ziet zijn jouw gedachten. Totdat jij dingen en mensen ziet als gedachten waardoor jij je negatief kan laten beroeren zodat jouw beweging in de wereld hetzelfde is, raak jij verdwaald in een web van dikgesponnen zwarte draden en zeg jij bijvoorbeeld dat het leven hard is. Echter, het leven is niet hard. Jouw gedachten maken het tot een zwaargewicht. Of je ervaart Leven Hetzelfde als Jij, dus als Licht gewicht.

Het is in de Volheid van Zijn dat gedachten, mind, naar de zogenaamde achtergrond verdwijnt en de Volheid van Zijn in het moment zich volledig aan jou tonen kan. In dit moment, in dit Oneindig Moment, is Volle Leegte ervaarbaar. Er is juist een sprankeling van Lichte Vreugde voelbaar, een Zijn dat niet gehinderd wordt door doolhofgedachten en vicieuze cirkels.

Aannames en niet uitgekomen verwachtingen scheppen voortdurende strijd en conflicten die zich uiten in gedachten die geloofd worden. In het geloven zit de spanning. De gedachte is niet het probleem. Geloven dat een gedachte waarheid is en waarheid bevat, zorgt voor de emotie van eenzaamheid en het gevoel afgescheiden te zijn van de Volheid van Zijn.

Innerlijk gekwetst kind bestaat slechts uit overtuigingen/ sterk geloofde gedachten,

die keer op keer via neurale verbindingen zijn “vastgelegd” in de hersenen. Deze vastlegging is als het ware hetzelfde als de groeven in een langspeelplaat of een pad van karresporen. Zo sterk ingestempeld in materie, dat je van vér af deze sporen zien kan. Dat zorgt ervoor dat associaties en dissociaties snel gemaakt zijn als universeel geloofde gedachtes, dichtbij karresporen komen van een “jij”.

Samenvattend gezegd: de “jij” die jij denkt te zijn is dezelfde als het innerlijk gekwetste kind dat alleen gelaten is omdat het niet goed genoeg is, en dit zijn allemaal slechts universele gedachtes die jullie (bijna) allemaal geloven. Het innerlijk gekwetste kind wil graag helen maar heeft tegelijkertijd grote angst het zogenaamde onbekende tegemoet te treden. Het grote onbekende kan alleen dán in volledigheid worden betreden als de intentie van heling en Waarheid Zien, is gezet.

Nieuwe neurale verbindingen worden gelegd in stilte, in alert-zijn, in alleen zijn, in gekantelde aannames omdat dán Gezien wordt wat onwaarheid is.
onwaarheid kan zodoende ontmanteld worden waarmee voorkómen wordt dat het met de mantel der liefde wordt bedekt.

Bedekken is iets niet willen zien. Angst voor achtergelaten worden, niet meer meetellen, in de steek gelaten worden kan goed bedekt worden met de mantel der liefde, omdat de mantel der liefde lijkt te zorgen voor het ervaren van liefde.

Met de mantel der liefde bedekken is de intentie van heling teniet doen,

waarbij gedachten die geloofd worden (=innerlijk gekwetst kind) ervoor zorgen dat iets “van buiten” Waarheid neersabelt onder het mom van liefde.

liefde met een kleine letter echter is geheel iets anders dan Liefde met een hoofdletter, ook al wordt liefde met een kleine letter vaak “echte liefde” genoemd. Maar het is niets anders dan de behoefte aan goedkeuring en waardering waarvoor iets anders/een ander wordt gezocht. De drijfveren van het innerlijk gekwetste kind dat zich achtergelaten voelt, bewegen zich automatisch naar een “oplossing”.

Deze oplossing is helaas geen échte oplossing. Het speelt zich namelijk af op dezelfde “golflengte” als de hunkering van het achtergelaten innerlijk gekwetste kind dat Liefde met een hoofdletter zoekt maar liefde vindt met een kleine letter.

liefde met een kleine letter gaat over “verlost” zijn van de emotie “tekort gedaan zijn/worden”. liefde met een kleine letter heeft altijd nog “iets anders” nodig om liefde met een kleine letter te zijn. En dat “iets anders” is meestal een andere “jij” die “jou” (=innerlijk gekwetst kind) prima aanvult. liefde met een kleine letter houdt ervan om lastigheden te bedekken met de mantel der liefde, want het denkt wérkelijk dát het op deze manier hiervan is verlost, want het ziet de bedekte lastigheden niet meer!!

Het innerlijk gekwetste kind hunkert naar goedkeuring van buiten, omdat het geen idee heeft hoe het dit op een andere manier kan bewerkstelligen. Dat is het drama. Het wil helen maar het wil niet “het grote onbekende” tegemoet treden en dus blijft het op “veilige afstand” en zoekt de heling in vertrouwde oorden.

Innerlijk gekwetst kind is een persoonlijkheid en persoonlijkheid is een subtotaal van het totaal van mind/denken/gedachten die geloofd worden.

Aldus bestaat het innerlijk gekwetste kind slechts uit gedachten, zoals “ik moet veilig zijn, anders weet ik niet wat ik moet doen”. Deze gedachte haakt aan bij het vertrouwde karrespoor; de vertrouwde neurale verbinding die al eerder is gelegd in de hersenen. En zo wordt opnieuw een vertrouwde plek/situatie/gecreëerd.

Om heling te vinden en wérkelijk vrij te worden van de drijfveer om buiten “jou” te zoeken naar Liefde met een hoofdletter, dien “je” “buiten de gebaande paden” te treden dat géén vertrouwd oord is. Want een “nieuwe horizon” wordt alleen gevonden door iets anders te doen dan tot nu toe automatisch werd gedaan, omdat de platgetreden paden van het karrespoor =de neurale verbinding automatisch in werking werd gezet.

Door onder andere de uitdrukking te geloven “onbekend maakt onbemind” worden vertrouwde gedachtensporen bevestigd dat het goed is wat gedaan wordt en wordt de neurale verbinding bevestigd. Maar wezenlijk verandert er niets!

Universele gedachten als behoefte aan veiligheid en geborgenheid en verlangen naar liefde, goedkeuring en waardering, zijn alom vertegenwoordigd in de wereld omdát deze gedachten als waarheid worden gezien, en de wereld zien vanuit deze gedachten is de wereld zien áls deze gedachten. Waarnaar “jij” hunkert en verlangt, ingegeven door het karrespoor/gedachten, vormen de wereld die jij ziet.

Zien met een hoofdletter daarentegen is Zien Wat Is. Mind is ook aanwezig maar leidt “jou” niet af van Verticalitijd. Zien Wat Is heeft niets met karresporen te maken, want ieder moment Is Nieuw! Het is in dit Nieuwe waarin een glimp van Oneindige Eeuwigheid kan worden ervaren. Hierin is zo een Stilte en Rust Aanwezig dat innerlijk getier afwezig is en hunkering en verlangen zich niet opdringen aan de Realiteit. Voordat zij zich überhaupt kunnen tonen, zijn zij al Gezien door Jij met een hoofdletter. Zo zul Jij ervaren dat er een gelijkmatige tred in NU Is, een steeds Nieuwe Stap, Ongebaand en Onbetreden.

NU ervaar Jij de Volheid van Zijn omdat het karrespoor van steeds opnieuw betreden en daardoor bevestigde gedachten de Jij niet meer kunnen “grijpen”.Jij met een hoofdletter en karrespoor gaan niet samen. Het is het één of het ander dat aanwezig is.

Zodra het karrespoor niet meer wordt gevolgd omdat gedachten niet meer worden geloofd, laat Hart van Zich horen en ontstaat er een Liefdemelodie.

Deze Lieflijke klanken laten een spoor van Lichtheid na en Vreugde, waardoor iedere stap in NU er één is van na-volging. Dan Ben Jij het Lichtende Voorbeeld van Liefdemelodie en Vreugde-Zijn en Ervaar Jij Samen in elk moment.

Jij Bent dan Samen geworden, omdat Jij Alles Dat Jij Ziet als Eén en Hetzelfde Ziet. Er is dan geen ervaren van eenzaamheid en hunkering meer, maar Alles Is Eén “geworden”

Kortom: als gedachten niet meer geloofd worden Is er Samen. En in dat Samen Is Vreugde, Sprankeling, Rust, Liefde Aanwezig als Eén als Hetzelfde als Jij.

In Liefde,

Wezens van het Licht. Jij!