Wat er IS….
“Er is alleen maar het Geheel en ook dát is een woord voor wat er gewoon IS.
Het Geheel is Hetzelfde als een Zelf, een Ik, Bewustzijn, Alles.
In dit Geheel komen en gaan dingen als vanzelf.
Er is handelen, er is horen, er is spreken, er is voelen, er is zien.
Deze zintuigen zijn er gewoon!
Je hoeft niet je best te doen om te handelen, te zien, te horen, te voelen, te spreken.
Het IS er!
Jij Bent Hetzelfde als het Geheel, als dit “grote” Bewustzijn, waar gedachten in opkomen en verdwijnen.
Het gebeurt! Het IS er. Het vindt plaats.
Er is geen klein zelf. Er is niet iemand die een “zelf” is. Er zijn geen persoonlijkheden. Er is alleen maar Ruimte. Totaal.
Het Geheel kan niet gekend worden. Door Wie of Wat moet het gekend worden? Als het gekend kán worden, is er dus afscheiding tussen het één en het ander.
Als de gedachte dat er een klein “zelf” is, is samengevallen met Bewustzijn, is het kleine “zelf” weg. Het kan dan niet meer spreken óver Bewustzijn, want Bewustzijn IS Alles.
Dat wat gekend wordt, is dus nog steeds dualiteit. Maar IS dat werkelijk “kennen”? IS dat werkelijk een Weten? Wij menen dat het nog steeds een onderdeel is van een zoektocht. En alléén een bedenksel kan bedenken dat hij/zij op zoek is.
Het Geheel, het Alles is niet op zoek. Er hoeft namelijk niets gezocht te worden, want dingen gebeuren automatisch of niet.
Dit is de Kracht van Eenvoud.
Er hoeft niets gedaan te wórden. Worden als werkwoord geeft aan dat er iets gedaan moet worden om te worden. Maar dingen komen op en verdwijnen. Er valt niets te wórden.
Woorden die uitgesproken worden door het bedenksel/zelf, zijn een poging om het Geheel te “begrijpen”. Terwijl er niets valt te begrijpen en niets valt vast te grijpen.
De vingers tikken op het toetsenbord. Dit is wat er gebeurt. Er wordt geslikt. Het hoofd beweegt met het rechteroor naar de rechterschouder en vice versa. Dit is wat er gebeurt.
Is er een reden dat het gebeurt? Dat is onbekend. Moet er een reden zijn? Moet het ergens toe leiden? Allemaal vragen die aangeven dat bedenksel “zelf” iets moet zien te vinden om het vast te grijpen, opdat het begrepen kan worden. Maar wat valt er te begrijpen als alles gewoon gebeurt?!
“In de vicieuze cirkel belanden” is wat bedenksel “zelf” oproept. Bedenksel “zelf” stelt steeds maar vragen. Waarom? Waarom? Waarom? Een antwoord is er niet. Want dingen komen op en verdwijnen.
Omdat bedenksel “zelf” het niet begrijpt, ontstaan verhalen. Véél verhalen. Er zál een reden moeten zijn waaróm dingen gebeuren. Die reden zál bedenksel“ik” vinden. (ondertussen blijven dingen opkomen en verdwijnen in het Geheel) Bedenksel “ik” gaat bedenken waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Breekt er zijn/haar hoofd over. (terwijl ondertussen dingen blijven opkomen en weer verdwijnen) Het zoeken wordt uitvoerig besproken met andere “ikken” die ook mee gaan zoeken. (ondertussen blijven dingen opkomen en verdwijnen). Er ontstaan nog meer verhalen, waardoor de vragen nog intenser worden gesteld en waar steeds minder antwoorden op te vinden zijn. Dat geeft frustratie en verwarring. (en ondertussen blijven dingen gewoon opkomen en verdwijnen ze ook weer). Nu wordt de chaos in het lichaam voelbaar en komt er een nieuwe “waarheid” bij. Omdat het namelijk nu gevoeld wordt door bedenksel “zelf” in het lichaam, zal het wel waar zijn!
Bedenksel “zelf” is er nu heilig van overtuigd dat er iets moet zijn, anders zou het lichaam niet reageren. (ook in het lichaam komen dingen op en verdwijnen ze weer- Alles vindt zijn Oorsprong in het Geheel!)
Alles vindt zijn/haar Oorsprong in het Geheel!
Bedenksel “zelf” wil het “zelf” uitdokteren, uitzoeken, want het is goed in uitzoeken en analyseren. Bedenksel “zelf” creëert een hele wereld. Bedenkt alles. En noemt dat “waarheid”. (terwijl ondertussen de dingen blijven opkomen en ze verdwijnen weer). Die “waarheid” wordt gedeeld en als “waar” en als “onwaar” gezien door andere bedenksels “zelven”. Als er een “waarheid” wordt gedeeld, wordt dat wat als “onwaar” gezien wordt, als een ander iets beschouwd met ándere bedenksels “zelven”. Nu staan “waarheid” en “onwaarheid” als bedenksels tegenover elkaar en proberen ze elkaar te overtuigen wat “waarheid” is. (en ondertussen komen dingen op en verdwijnen ze weer) “De wereld” is ontstaan.
Bedenksel “zelf” kijkt naar “de zelf bedachte wereld en stelt: “hoe minder antwoorden er zijn, hoe meer vragen er moeten zijn.. en “ik” zal de antwoorden vinden”. En er verandert niets. Er verandert helemaal niets, behalve dat er dingen opkomen en weer verdwijnen.
Jij Bent Hetzelfde als Geheel, Totaal-Omvattend, Levend Bewustzijnsveld. En ook dit zijn slechts allemaal woorden die door bedenksel “zelf” willen worden vastgepakt als een soort “houvast” in de eigen bedachte “wereld”, waar het de weg is kwijtgeraakt die “het” “zelf” geschapen heeft!
En ondertussen komen dingen op en verdwijnen ze weer…
In Liefde verwelkomen Wij Jouw Wakkerheid,
Wij als Wezens van het Licht/ Jouw Hoger Zelf/ Het Wezenlijke HartZelf!
Wij danken Jou voor Jouw Aanwezigheid!”
Hallo Ranjana,
“Dit vind ik het mooiste”; Jij Bent Hetzelfde als Geheel, Totaal-Omvattend, Levend Bewustzijnsveld. En ook dit zijn slechts allemaal woorden die door bedenksel “zelf” willen worden vastgepakt als een soort “houvast” in de eigen bedachte “wereld”, waar het de weg is kwijtgeraakt die “het” “zelf” geschapen heeft!
En ondertussen komen dingen op en verdwijnen ze weer…
Dankjewel! Enne die vormen en patronen die je doorkrijgt raken me!
Met een warme groet,
Marcel (via Spiritueel Ondernemersnetwerk op Linkedin)