Mijn ervaring van Eenheid

In de stilte die ontsproot uit het binnenste van de Moederschoot,
Werd ik me bewust dat het Leven inderdaad automatisch gaat.
Ik voelde dat ik naar voren werd gebogen,
Met mijn voorhoofd op de grond in gebedshouding.

Er kwam een beeld omhoog
Zag mezelf liggen als klein mensenkind in een graal
Die werd vastgehouden door de Moeder en door Boeddha
En ik voelde me licht en opgetild

Het leek alsof de hele wereld zich in mij afspeelde
Hoorde een merel buiten het Leven bezingen
T Leek net alsof de vogel en ik in dezelfde “laag” waren
En tegelijkertijd waren we de wereld zelf

Ik merkte dat ik ging zitten,
Ik zag dat “mijn” voeten bewogen,
Dat een bovenbeen trilde
En dat alles zonder dat “ik” dat deed.

Merkte dat als ik “ik” zei of dacht
Dat dat gelijk staat aan lijden
Ik noemde het “mind-identificatie”
En ik zag dat er een ander meer wáár “ik” is

Dát specifieke ik, Is het Ik dat Bewustzijn is,
Dat van zichzelf bewust is
Dat het Bewustzijn is.
Ik ben inderdaad niet mijn lichaam,
Ik ben niet mijn gedachten
Ik ben “erbuiten” en nog zoveel méér

Ik voelde me allesomvattend
Ik als Bewustzijn zág,
Dat als de “mind-identificatie-ik” zijn wil gebruikt
Om een glas te pakken, of te krabben
Dat die handeling an sich al “lijden” is.

Er was en er is niets te doen
Alles gebeurt vanzelf vanuit een innerlijke beweging
Of niet…

Ik zag dat het “ik” intreedt zodra er “willen” is,
Ik voelde meteen een lichte kramp.
Terwijl ik, toen ik zag wat het lichaam
Uit zichzelf aan mij liet zien,
Hoe de energie door mij heen ging…,

Toen voelde ik, dat er alleen maar Bewustzijn is.
Er was zien en voelen en bovenal
En nu nog, vele uren later,
Een surrendering stilte (ik kan het niet anders zeggen)

Af en toe is er een gedachte,
Maar die is niet lastig, die is er gewoon
En dan weer weg.
In deze stilte is er alleen maar ervaren,

Woorden zijn gedachten,
De inhoud niet werkelijk interessant
Alleen het voelen is al zo bloemrijk
En die surrendering stilte
Omvat en omhult elk levend iets

Ook het lichaam van binnenuit en buitenaf
Het is niet van mij en mij
Het is er gewoon, en alles om me heen
Heeft diezelfde glans.

NU weet ik wat het is Waar verlichten over spreken
NU ervaar ik een langzaam Leven
Ipv hardgrondig strijden en rennen
NU zie ik dat ik Alles ben
In alles, en alles in, ben.

Er is aanschouwen,
Observeren,
Er is danken,
Er is zien dat ik dank
Er is zien dat Alles Echt álles is
Ik Ben.

Ik kan alleen maar buigen Buigen voor het Wezen dat ik Ben
Buigen voor alles wat ik opnieuw bezie
Met nieuwe ogen in nieuw licht.

Sat Nam,
Ik ben Waarheid.
Ik =Waarheid.