Mijn wake-up-call tijdens de Transformatie-Avond
“Krijg je zelf wel eens wat mee tijdens een Transformatie-Avond?”
Die vraag krijg ik met regelmaat gesteld. Nou, meestal niet. En zeker niet als ik in een heel diepe trance-staat ben, dan krijg ik écht helemaal niets mee.
Meestal ben ik afwisselend in een diepe trance-staat en in een half-trance staat tijdens een Transformatie-Avond. In half-trance zijn betekent dat ik tegelijkertijd “kanaal” ben en “Ranjana”, die luistert naar wat er allemaal gezegd wordt. Dat is nog steeds een heel bijzondere ervaring! Want eigenlijk ben ik in die staat een “deelnemer van mezelf” 🙂
Ik voel vaak wel lijfelijk als er ballast losraakt en dat er ruimte ontstaat. En dat is natuurlijk wel logisch, want dóór mijn lijf heen worden de inzichten, heling en transformatie doorgegeven door de Wezens van de Bron.
Afgelopen dinsdag 3 juni 2014 was er weer Transformatie-Avond met het bijzondere Thema:
“Gods’relaties zijn onpersoonlijk. niet-zijn leidt tot Zijn”.
Deelnemers werden uitgenodigd om de Code (helend geometrisch patroon) van het Thema na te tekenen. Met die tekening werd er vervolgens met het lichaam gewerkt op verschillende manieren. Ik was deze avond ook afwisselend in een diepe trance-staat en half-trance aanwezig, Via de Code werd er een bepaalde energie ingezet door de Wezens van Thuis die op deze manier ons fysieke systeem reinigden waarbij ook een bepaalde ademhaling werd toegepast. Er ontstond een kringloop van ademhaling, helende energie, ademhaling en intentie van de deelnemers samen met channelingen en energiewerk.
Mijn wake-up-call.. en niet alleen van mij..hoorde ik later..- is een Waarheid die voor mij niet nieuw is, maar dit is wel de eerste keer dat ik het echt voel! En dát maakt het wél nieuw! De Wezens van de Bron vertelden over “angst” en hoe het mentale lichaam (gedachten en emoties) hetzelfde is als “angst”.
Mentaal lichaam = angst. Dat “angst” slechts een gedachte is. En vervolgens werd dat heel eenvoudig uitgelegd. Dit deel ik graag met jullie.
Angst is slechts een gedachte.
Waarom? Er werd verteld dat het lichaam alles automatisch doet. Onze handen pakken een kopje uit de kast, terwijl er tegelijkertijd gedachten zijn over je werk. Het lichaam loopt naar de schuur, terwijl we tegelijkertijd kijken wie ons gebeld heeft. etc etc. Met andere woorden: wij zijn bij al die automatische handelingen niet bewust aanwezig. Het lichaam “doet” gewoon. Handelt gewoon, zonder dat we stapje-voor-stapje bezig zijn met “denken” hoe we iets tot stand moeten krijgen.
We verliezen ons in “denken” terwijl het lichaam automatisch handelt.
Het lichaam handelt dus automatisch in iedere situatie, of we er nu over nadenken of niet. Het handelt altijd automatisch. Het ademt, het springt opzij als er een auto aankomt, het transporteert, neemt voedingstoffen op, verteert en beweegt, zonder dat wij daar bewust mee bezig zijn.
Alle gedachten voorafgaand aan mogelijke situaties/gebeurtenissen, hebben als basis “angst”. “Angst, zo werd gezegd, “regeert de wereld”. De Wezens van Thuis lieten een wereldbol zien met daarop een sip gezicht. Iedereen gelooft dat er “angst” bestaat en er wordt voortdurend over “angst” verteld in de media.
Terwijl als er “angst” is, het lichaam dus automatisch handelt, of er nu over nagedacht is of niet!
Het is dus inderdaad pure tijdverspilling om over “angst” na te denken. Of je überhaupt te verliezen in denken, want het lichaam reageert en handelt tóch automatisch! En wij maar denken dat wij controle hebben..! Dat wij de boel regelen..!
Diep denken levert bovendien vermoeidheid, verwarring en frustratie op. Denken is alleen handig als je het praktisch moet inzetten, bijvoorbeeld voor het invullen van papieren of waarbij je je analytisch denkvermogen voor nodig hebt. Alle andere gedachten hebben als basis puur “angst”.
Het lichaam is altijd in het NU. En “denken” gaat altijd over het zogenaamde verleden of toekomst, maar het lichaam handelt en reageert NU.
Wat een opluchting!
Wat bijzonder om vanuit dit inzicht nu te zien hoe mijn handen al deze woorden typen en hoe mijn ogen zien wat mijn handen typen. Daardoor merk ik nog eens bewust op dat “ik” inderdaad “iets anders” ben dan deze handen/dit lichaam, want er is iets dat zich ervan bewust is dat er handen zijn die typen. Ik ben dus niet hetzelfde als handen/lichaam. Want als ik hetzelfde zou zijn als het lichaam, kan het lichaam zichzelf niet zien.
Er treedt verwondering en bewondering op,nu ik zie hoe het lichaam handelt en beweegt en wat het ervaart en wat het ziet als de wind door de bladeren van de struiken voor het raam gaat, waardoor er steeds weer andere schaduwen op de muren van de woonkamer ontstaan… Het is allemaal een wonder en dus is er ver-wonder-ing en be-wonder-ing.
Ik wens jullie een dag vol wonderen!
Warme groet,
Ranjana
